12 kwietnia 2018 r. Szkolne Koło Teatralne Zespołu Szkół Ekonomicznych im. Janusza Korczaka w Dębicy reprezentowało naszą szkołę podczas
XI Powiatowego Przeglądu Amatorskich Zespołów Teatralnych,
odbywającego się w DK Kosmos.
Tym razem młodzi adepci teatralnej sztuki zaprezentowali spektakl, który powstał na kanwie dramatu wybitnego pisarza doby dwudziestolecia międzywojennego, Witolda Gombrowicza, pt. „Iwona, księżniczka Burgunda”.
Udział w przeglądzie teatralnym poprzedzony został uczestnictwem szkolnych artystów
w Powiatowych Warsztatach Edukacji Teatralnej, odbywających się pod kierunkiem aktorów Teatru im. Ludwika Solskiego w Tarnowie – Pani Moniki Wenty oraz Pana Kamila Urbana. Artystów tarnowskiego teatru młodzi miłośnicy Melpomeny mogli również podziwiać w dniu 5 kwietnia, podczas spektaklu zatytułowanego „Poskromienie złośnicy”, powstałego w oparciu o komedię Williama Szekspira. Udział trupy teatralnej Zespołu Szkół Ekonomicznych w Dębicy w spektaklu
w tarnowskim teatrze był równocześnie nagrodą za podjęcie trudu zmierzenia się ze scenicznym wyzwaniem i uczestniczenie w aktorskich potyczkach w trakcie Powiatowego Przeglądu Amatorskich Zespołów Teatralnych.
W odnowionej obsadzie Szkolnego Koła Teatralnego, w spektaklu pt. „Cimcirymci”, wystąpili:
- Patrycja Zygmunt – w roli tytułowej; ponura i milcząca, choć pełna godności, doskonale odzwierciedlająca gombrowiczowską Pannę Nikt – jedna z najtrudniejszych ról spektaklu…
- Tomasz Sysło – w genialnie zagranej roli Księcia, zgłębiający pamięciowe opanowanie roli w noc przed premierą, przy czym należy pamiętać, że podczas konkursowego występu nie zaliczył żadnej wpadki, mało tego, brawurowo wyratował kilka dialogów, czego świadomość ma tylko reżyser…
- Gabriela Wodzień – w roli Królowej, zagranej z godnością rodowitej następczyni co najmniej brytyjskiego tronu, tryskająca energią i pomysłowością, najbardziej wymagające „sumienie zespołu”, przypominające nawet samemu reżyserowi o konieczności nieustannych prób, by wspiąć się na wyżyny perfekcji…
- Rafał Sumień – grający postać Króla w sposób, jakby ta rola została mu przeznaczona od kolebki; Rafał, który królem być nie chciał, bo zawsze obsadzał sam siebie w roli narratora, aż do momentu ,
w którym zrozumiał, że się królem urodził, a już na pewno aktorem pierwszoplanowym…
- Bartłomiej Maź – który wcielając się w rolę Cyryla, przyjaciela Księcia, przywiódł wspomnienia najlepszych kreacji aktorskich amantów przedwojennego kina; taki współczesny Eugeniusz Bodo…
- Piotr Arast – w iście brawurowej roli Innocentego, zagranej od pierwszych prób stolikowych
w sposób zapierający dech całemu zespołowi, a reżyserowi odejmując mowę aż do samego występu…
- Angelika Madej – kreująca rolę Izy, damy dworu, swym powabem i czarem wprawiająca
w osłupienie, zwłaszcza męską część widowni…
- Patrycja Szymaszek – w roli Walentyny, pokojówki, szara eminencja całego przedsięwzięcia, bez której jednak działań główny wątek nigdy nie zdołałby osiągnąć zamierzonego celu…
- Amanda Komisarz – jako ciotka Iwony, pełna stanowczego wdzięku i perswazji, choć do końca niepogodzona ze swoją rolą, była najprawdziwszą ze strofujących Cimcirymci opiekunek; jakby wyjęta wprost z gombrowiczowskiej imaginacji…
- I w końcu: Natalia Kędzior – ostatnie odkrycie trupy teatralnej, skarb odłowiony w morzu powszedniości i przeciętności; najdroższy transfer koła (wartość porównywalna z ceną drewnianej chochli u Chińczyka: 38 złoty) – w roli Ochmistrzyni, paradiująca gwiazdę „Kuchennych rewolucji”
w stylu bijącym oryginał o głowę, pełna humoru i czaru, choć właściwie zinterpretowana przez najuważniejszą i najbieglejszą spośród obserwatorów świata współczesnych celebrytów część widowni…
W tym miejscu nie sposób nie wspomnieć o obsłudze technicznej spektaklu, gdyż jak wiadomo nie od dziś, każdy sukces ma wielu ojców, tylko bieda jest sierotą…
Na całość wyrazu artystycznego spektaklu pt. „Cimcirymci” ogromny wpływ wywarła praca charakteryzatorska Natalii Chojnackiej i Natalii Kasprzyk, a wizaż Księcia i Cimcirymci z pewnością wejdzie do panteonu charakteryzatorskiego teatrów całego świata.
A że każdy szanujący się teatr swoje sukcesy zawdzięcza „budce suflera”, tak i nam bezpieczeństwo pamięciowo-tekstowe zapewniła firma suflerska pod niezawodną wodzą Jakuba Wanata.
Adaptacja sceniczna przedwojennego dramatu Gombrowicza była już od dawna moim wielkim marzeniem, ale odsuniętym w czasie ze względu na specyfikę charakterologiczną obsady aktorskiej. Widocznie jednak jest jakiś sens w marzeniach odwleczonych na przyszłość, bo aktorzy musieli przyjść na świat, nauczyć się siadać, potem chodzić, potem mówić i jeszcze kilku innych rzeczy, aż w końcu pewnego dnia doczekali momentu przyjścia do Ekonomika i zarażenia się nieuleczalnym bakcylem miłości do teatru…
Na szczęście, są chwile i osoby, na które warto czekać, są przedsięwzięcia warte mozolnych przemyśleń i prób, są spektakle pokroju „Cimcirymci”…
Ze swej strony składam serdeczne podziękowania moim młodym, niezwykle uzdolnionym aktorom,
o sercach tyleż szalonych, co ofiarnych, za to, że wraz ze mną porwali się na ten trud, ale i „niezwykłe życie duszy”, i stworzyli spektakl, który dzięki wspólnym mocą kreacyjnym i talentom, a przede wszystkim dzięki ogromnemu zaangażowaniu ze strony całej grupy, przerósł moje najśmielsze oczekiwania. Żywię nadzieję , że ta zaszczepiona w was miłość do teatru, pomimo wszelkich trudów
i zwątpień, wyda plon stokrotny.
12 kwietnia 2018 r. na stałe zapisze się w kronice Szkolnego Koła Teatralnego Zespołu Szkół Ekonomicznych im. Janusza Korczaka w Dębicy, gdyż jego członkowie i opiekun, po burzliwych obradach, podjęli jednogłośną decyzję o zwieńczeniu 16 lat działalności grupy aktorskiej uroczystym nadaniem imienia, które odtąd brzmi: Koło Teatralne ZSE w Dębicy – 50 twarzy M.
Opiekun Koła Teatralnego ZSE w Dębicy 50 twarzy M.
Anna Szela – Giza
