HISTORIA SZKOŁY W LATACH 1936 – 2016

Lata 1936 – 1945

                W 1926r. przy ulicy Ogrodowej 20 wzniesiono ze składek społeczeństwa dębickiego istniejący po dzień dzisiejszy budynek, z przeznaczeniem na szkołę średnią – Prywatne Seminarium Nauczycielskie.

W 1936r. w związku z intensywnym rozwojem miasta w latach trzydziestych, uworzono Jednoroczną Szkołę Przysposobienia Kupieckiego, której dyrektorem został Ludwik Kita. Na kurs ten przyjmowano młodzież po siódmej klasie szkoły podstawowej. Głównym zadaniem szkoły było wyszkolenie pracowników handlowych i sklepowych. Kurs liczył około 40 uczestników z Dębicy i okolic.
W roku 1937 Jednoroczną Szkołę Przysposobienia Kupieckiego przekształcono w Miejskie Koedukacyjne Gimnazjum Kupieckie, w którym nauka trwała 4 lata. Absolwenci jednorocznego Kursu Przysposobienia Kupieckiego byli przyjmowani bez egzaminów wstępnych, ze względu na posiadane już przygotowanie handlowe. Właścicielem szkoły był Zarząd Miejski. Dyrektorem został Franciszek Błoński, a następnie Helena Salo. Wykładowcami byli: Franciszek Błoński, Tadeusz Furgo, Roman Indyk, Klementyna Kata, Ludwik Kita, Jan Krakowski, Tadeusz Penderecki, Helena Pudłowska, Helena Salo, Władysław Zieliński. Do roku 1939 utworzono klasy I i II, w każdej po około 40 uczniów.
Od września do grudnia 1939r. działalność szkoły została przerwana, a istniejące pomoce i sprzęt szkolny rozgrabiono. W czasie okupacji władze niemieckie zezwoliły na kontynuowanie działalności szkoły. Została ona reaktywowana w styczniu 1940 roku jako Miejskie Koedukacyjne Gimnazjum Handlowe. W 1942 roku liczyło ono 425 uczniów, w każdej klasie było ich od 55 do 60. Naukę rozpoczęto w tym samym budynku, ale wkrótce przeniesiono szkołę do sąsiedniej Szkoły Żeńskiej. W tym czasie była to jedyna funkcjonująca w mieście szkoła ponadpodstawowa. Pełniła ona wówczas nie tylko rolę placówki oświatowej, przygotowującej do zawodu, ale także chroniła młodzież przed wywozem do Niemiec. Dzięki staraniom Heleny Salo, Stanisława Ożoga i Stanisława Łukasika wielu uczniów uniknęło tego losu. Dyrekcja i wychowawcy z narażeniem życia fałszowali dowody osobiste i wpisywali fikcyjne nazwiska uczniów. Szkoła w tych trudnych dla Polski czasach była też miejscem działań patriotycznych. W realizowanych programach przemycano wiedzę o Polsce, o języku ojczystym i historii kraju. Dyrektorem szkoły była wówczas (od roku 1938 do 1947) ceniona przez wszystkich Helena Salo. Mimo zagrożenia ze strony okupanta, młodzież działała w ruchu oporu. Szkoła rozwijała się ze względu na przygotowanie kadr zawodowych potrzebnych okupantom. W tym też czasie prowadzono w ramach tajnego nauczania cykl szkolenia obejmujący program 4-letniego Gimnazjum Handlowego. W ten sposób młodzież była przygotowywana do kontynuowania nauki w szkole ogólnokształcącej, a po wyzwoleniu na studiach. W kursach tych uczestniczyli między innymi Józef Buszko, później historyk i wykładowca Uniwersytetu Jagiellońskiego, Tadeusz Łomnicki aktor teatralny, ale również późniejsi nauczyciele: Anna Obrocka, Tadeusz Ziobrowski, Zenobia Śniegowska. Przez cały okres okupacji lokal szkolny zajmowało wojsko i władze niemieckie. Budynek był przeznaczony na szpital dla niemieckich żołnierzy. Szkoła musiała się kilkakrotnie przeprowadzać. W latach 1939 – 1945 dwukrotnie była zamknięta na dłuższy czas. Przerwy w nauce w 1942 roku trwały trzy miesiące, a w 1943 cztery. W styczniu 1944 roku szkoła została zamknięta, pozostawiono limit tylko dla dwóch oddziałów z 278 uczniami. Nauka odbywała się w Szkole Podstawowej w Gawrzyłowej, w bardzo prymitywnych warunkach do 28 lipca 1944 roku. Wówczas to z powodu ofensywy radzieckiej szkołę zamknięto, a ludność Dębicy wysiedlono w rejon Sędziszowa i Ropczyc.  Przerwa ta trwała do lutego 1945 roku.

Lata 1945 – 1975

1945r. W styczniu po powrocie mieszkańców do Dębicy rozpoczęto starania o uruchomienie szkoły. 10 lutego 1945 roku odbyły się pierwsze lekcje w Miejskim Koedukacyjnym Gimnazjum Handlowym. Warunki były fatalne, w klasach było zimno, brakowało szyb w oknach oraz sprzętu szkolnego. Dyrektorem szkoły nadal była Helena Salo. Dzięki staraniom zastępcy dyrektora Stanisława Ożoga i ówczesnego burmistrza miasta Franciszka Ziemiowskiego przystąpiono do przygotowania szkoły do normalnego funkcjonowania.

W 1945r.- 1946r. w szkole było 5 klas z liczbą 199 uczniów, a grono pedagogiczne tworzyli: Helena Salo – dyrektor, Stanisław Ożóg – zastępca dyrektora, Mikołaj Humowicz, Stefan Jagielski, Stefania Jeżke, Marian Pięta, Helena Pudłowska, Tadeusz Penderecki, Emilia Więcek, ks. Stanisław Pasieka – katecheta. Szkoła pobierała za naukę czesne w wysokości 200 zł miesięcznie od ucznia, a nauka trwała 4 lata.

W roku szkolnym 1946/47 przy Miejskim Koedukacyjnym Gimnazjum Handlowym uruchomiono Liceum Administracyjne. Szkoła mieściła się w budynku własnym, przekazanym w roku 1936 Gimnazjum Kupieckiemu. Był to budynek murowany, dwupiętrowy, kryty blachą, przeznaczony specjalnie do celów szkolnych. Warunkiem przyjęcia do szkoły było ukończenie szkoły podstawowej. Nauka trwała 4 lata. Praktyka zawodowa wynosiła 300 godzin. Z języków obcych nauczano języka angielskiego. Liceum Administracyjne przyjmowało uczniów po ukończeniu gimnazjum, nauka trwała rok. Szkoła posiadała wówczas 3 duże sale mieszczące 50 osób i 6 małych 25-osobowych. Nie było pracowni przedmiotowych. Uczniowie rozwijali jednak swoje zainteresowania w sprawnie działających organizacjach młodzieżowych, takich jak: samorządy klasowe, Spółdzielnia Uczniowska, ZHP, PCK, Liga Morska i Lotnicza, ZMP. Szkoła współpracowała wówczas z Kongregacją Kupiecką. Dla kupców organizowano kursy dokształcające.

We wrześniu 1947 roku Helena Salo zrezygnowała z funkcji dyrektora szkoły i stanowisko to objął Stanisław Ożóg.

W roku 1948 placówka otrzymała status Prywatnego Miejskiego Koedukacyjnego Liceum Administracyjnego podległego Zarządowi Miejskiemu w Dębicy. Do szkoły uczęszczało wówczas 181 uczniów. Miejskie Koedukacyjne Gimnazjum Handlowe liczyło 140 uczniów, Liceum Administracyjne 24 osoby, a Liceum Administracyjne dla pracujących 17 osób, zatrudnionych było 17 nauczycieli, 3 osoby personelu administracyjnego i 3 osoby z opieki zdrowotnej. W tym roku uroczyście otwarto główne wejście frontowe do szkoły, które prowadziło szeroką, wybetonowaną już klatką schodową na parter.

W roku szkolnym 1949/50 zanotowano kolejny wzrost liczby uczniów. Szkoła liczyła ich 330 (273 dziewczęta i 57 chłopców). W kronice z 1949 roku zapisano liczbę uczniów według roku urodzenia: 1936 – 18, 1935 – 50, 1934 – 75, 1933 – 61, 1932 – 59, 1931 – 30, 1930 – 23, 1929 – 9, 1928 – 2, 1927 – 3.

Od 1949 roku rozpoczęto starania o upaństwowienie szkoły i przekazanie budynku na rzecz Skarbu Państwa. Do tej pory właścicielem budynku był Zarząd Miejski w Dębicy. Do upaństwowienia szkoły doszło w 1950 roku. Na podstawie zarządzenia Ministra Oświaty nadano placówce uprawnienia szkoły państwowej z równoczesną zmianą nazwy na Państwowe Gimnazjum Handlowe i Państwowe Liceum Administracyjno –Handlowe I stopnia. Rozpoczął się generalny remont budynku, w wyniku czego szkoła zaczęła zmieniać swoje oblicze. Doprowadzono wodę i kanalizację, WC z terenu szkolnego boiska przeniesiono do budynku. Ponieważ w szkole nie było sali gimnastycznej, wyburzono ścianę w jednej z klas na II piętrze, powiększając tym samym przestrzeń na salę gimnastyczną.

W 1951 roku szkoła zmieniła nazwę na Technikum Finansowe Ministerstwa Finansów i liczyła 405 uczniów. W budynku znajdowało się 9 sal lekcyjnych, pokój nauczycielski, gabinet dyrektora, sekretariat, biblioteka, pracownia towaroznawcza, sala gimnastyczna. Nauka w szkole odbywała się w godzinach 8⁰⁰– 15⁰⁰. Współużytkownikiem była Zasadnicza Szkoła Dziewiarska. Młodzież chętnie uczęszczała na zajęcia kół naukowych: finansowego (opiekun Tadeusz Ziobrowski), towaroznawczego (opiekun Czesław Haszto). W 1953 roku budynek został wewnątrz zradiofonizowany.

Od 1954 roku w szkole funkcjonowało nie tylko Technikum Finansowe, ale również Technikum Przemysłu Mięsnego.

W 1957 roku szkoła zmieniła nazwę na Technikum Ekonomiczne. Nauka w nim trwała 5 lat. W okresie późniejszym następowały dalsze zmiany w kierunkach kształcenia, odpowiadające polityce oświatowej i potrzebom kadrowym, zachowujące jednak jej profil ekonomiczno-finansowy, handlowy oraz technologiczno-spożywczy.

W roku szkolnym 1960/61 na tok lekcji i zajęć pozalekcyjnych oraz imprez szkolnych poważny wpływ miały obchody Tysiąclecia Państwa Polskiego, Rocznica Grunwaldzka, Rok Rzeszowszczyzny oraz Miesiąc Ziemi Dębickiej.

W roku szkolnym 1961/62 Technikum Ekonomiczne dzienne i dla pracujących liczyło 373 uczniów. Duży nacisk położony był na sprawy upraktycznienia nauczania i lepszego przygotowania młodzieży do zawodu. Zadanie to realizowano poprzez organizację wycieczek do zakładów produkcyjnych i usługowych. Wycieczki odbyły się do: WSK Dębica, Stomil Dębica, DFFiL Dębica, Zakładów Tworzyw w Pustkowie, WSK Mielec, PSS, GS, MHD Dębica, PZGS, WPHS Mielec, GS Żyraków, MHM Rzeszów, PZGS Ropczyce, Zakładów Sprzętu Motoryzacyjnego Sędziszów, Okręgowej Spółdzielni Mleczarskiej w Mielcu.

W roku 1962 przy Technikum Ekonomicznym otworzono Zasadniczą Szkołę Handlową o specjalności sprzedawca. Nauka w niej trwała 3 lata.

W 1965 roku szkoła została po raz pierwszy wyremontowana. W tym samym roku zaczęły powstawać pierwsze pracownie, m. in. księgowości, którą opiekował się Tadeusz Ziobrowski, języków obcych pod kierunkiem Danuty Smetany, organizacji handlu, którą zajmował się Kazimierz Mielecki, a także wychowania fizycznego pod opieką Krystyny Mol.

W 1967 roku 5-letnie Technikum Ekonomiczne zostaje przemianowane na 4-letnie Liceum Ekonomiczne o specjalności ekonomika i organizacja przedsiębiorstw przemysłowych. Nazwa Zasadniczej Szkoły Handlowej pozostała bez zmian. Dyrektorem szkoły był Stanisław Ożóg.

W roku szkolnym 1968/69 w Liceum Ekonomicznym utworzono I klasę o nowej specjalności: finanse i rachunkowość. Nadal funkcjonowało 5-letnie Technikum Ekonomiczne z klasami od III do V o specjalności ogólnoekonomicznej i 4-letnie Liceum Ekonomiczne o specjalności ekonomika i organizacja przedsiębiorstw przemysłowych oraz finanse i rachunkowość, a także 3-letnia Zasadnicza Szkoła Handlowa o specjalności sprzedawca. Ogółem do szkoły uczęszczało 393 uczniów, z czego 92 dojeżdżało pociągami, a 108 autobusami PKS. W tym roku szkolnym uruchomiono w budynku centralne ogrzewanie.

W roku szkolnym 1971/72 istniało 4-letnie Liceum Ekonomiczne o specjalnościach: ekonomika i organizacja przedsiębiorstw przemysłowych, finanse i rachunkowość, a także 3-letnia Zasadnicza Szkoła Handlowa o specjalności sprzedawca. W budynku znajdowały się następujące pomieszczenia: 9 sal lekcyjnych, pracownia ekonomii, sala gimnastyczna, gabinet przysposobienia obronnego, gabinet lekarski, biblioteka szkolna, gabinet dyrektora, sekretariat, pokój nauczycielski. Do szkoły uczęszczało 362 uczniów. W tym roku szkolnym na emeryturę odeszli: Kazimierz Mielecki oraz długoletni dyrektor Stanisław Ożóg.

1 września 1972 roku dyrektorem szkoły został Tadeusz Ziobrowski, który sprawował tę funkcję do 1990 roku. W szkole rozpoczęły funkcjonowanie: 2-letnie Policealne Studium Zawodowe o specjalności ekonomika i organizacja przedsiębiorstw, a także 2-letnia Zasadnicza Szkoła Rolnicza o specjalności ogrodniczo-rolniczej. Zasadnicza Szkoła Rolnicza została przeniesiona z Podgrodzia. Jej dyrektorem była Danuta Smetana. Ogólna liczba oddziałów wynosiła 12.

W 1973 roku zostało utworzone Liceum Zawodowe o specjalności sprzedawca-magazynier. Istniało również 4-letnie Liceum Ekonomiczne o specjalnościach: ekonomika i organizacja przedsiębiorstw, finanse i rachunkowość. Oprócz tego funkcjonowały: 3-letnia Zasadnicza Szkoła Handlowa o specjalności sprzedawca, Policealne Studium Zawodowe o specjalności ekonomika i organizacja przedsiębiorstw, a także Zasadnicza Szkoła Rolnicza o specjalności ogrodniczo-rolniczej. Ogółem do szkoły uczęszczało 450 uczniów. Dyrektorem szkoły był Tadeusz Ziobrowski, który w omawianym roku obronił pracę doktorską.

W roku 1974 szkoła powiększyła swoją ofertę edukacyjną o nowo utworzone Policealne Studium Zawodowe dla pracujących o specjalności ekonomika i organizacja przedsiębiorstw oraz Średnie Studium Zawodowe dla pracujących o kierunku społeczno-prawnym. Ogólna liczba uczniów wynosiła 555.

W roku 1975 w związku z małą ilością sal lekcyjnych odremontowano i zaadaptowano na salę lekcyjną jedno pomieszczenie w suterenach.

W marcu 1976 roku przeprowadzono wizytację szkoły z udziałem dwudziestu wizytatorów Kuratorium Oświaty i Wychowania w Tarnowie. Działalność szkoły została oceniona bardzo dobrze.

Lata 1976 – 2010

Od roku 1976 szkoła funkcjonuje pod nową nazwą. Na podstawie Zarządzenia nr 8 Kuratora Oświaty i Wychowania w Tarnowie z dnia 29 kwietnia 1976 roku z połączenia Liceum Ekonomicznego, Liceum Zawodowego, Policealnego Studium Zawodowego, Technikum Przetwórstwa Spożywczego, Średniego Studium Zawodowego i Zasadniczej Szkoły Dokształcającej powstał zbiorczy zakład szkolny pod nazwą Zespół Szkół Ekonomicznych. Od tego roku w jego ramach działają: Liceum Ekonomiczne, Liceum Zawodowe, Policealne Studium Zawodowe, Technikum Przemysłu Spożywczego oraz Zasadnicza Szkoła Zawodowa.

W związku z ogłoszeniem przez UNESCO roku 1978 Rokiem Korczaka, podjęto decyzję, by to właśnie jego imię nosił Zespół Szkół Ekonomicznych. 27 października 1979 roku Zespołowi Szkół Ekonomicznych zostało nadane imię Janusza Korczaka oraz prawo posiadania sztandaru. Od tego czasu 27 października każdego roku szkoła obchodzi swoje święto.

W następnych latach Zespół Szkół Ekonomicznych rozwijał się i powiększał swoją ofertę edukacyjną. W roku szkolnym 1980/81 istniały następujące kierunki: 4-letnie Liceum Ekonomiczne o dwóch specjalnościach do wyboru: zaopatrzenie i gospodarka materiałowa, ekonomika i organizacja przedsiębiorstw, 4-letnie Liceum Zawodowe o specjalności rolnik, 2-letnie Policealne Studium Zawodowe, Zasadnicza Szkoła Zawodowa o czterech specjalnościach do wyboru: sprzedawca, kucharz, przetwórstwo mięsne, kelner, 2-letnie Średnie Studium Zawodowe. Sprawnie działały organizacje i koła takie jak: HSPS – opiekun Zofia Pociask, Koło Przyjaciół Seniora – opiekun Teresa Matusik, PCK – opiekun Alicja Lipa, Samorząd Uczniowski – opiekun Anna Gil, SKOHP – opiekun Stanisław Kieraś, Spółdzielnia Uczniowska – opiekun Janina Buszek, TPPR – opiekun Irena Długosz, chór szkolny – opiekun Paweł Adamek, Koło polonistyczne – opiekun Wirginia Lis, Koło języka rosyjskiego – opiekun Irena Długosz, Koło matematyczne – opiekun Małgorzata Stawarz, Koło teatralne – opiekun Maria Skwirut, Koło fotograficzne – opiekun Andrzej Jaskier, Koło recytatorskie – opiekun Maria Skwirut, Koło gospodyń domowych – opiekun Alicja Lipa, Koło wiedzy zawodowej – opiekun Alicja Bujak.

Od 1 września 1981 roku obowiązki zastępcy dyrektora szkoły pełnione przez Teresę Staniec przejęła Halina Głowacka. Drugim zastępcą dyrektora szkoły był Kazimierz Siwula. W roku tym szkoła przystąpiła do Międzynarodowej Sieci Szkół Stowarzyszonych UNESCO. Wówczas też w suterenach zorganizowano dla uczniów szatnię, a znajdujące się na korytarzach szafki ubraniowe usunięto. W następnym roku, to jest 1982 sala gimnastyczna została wyposażona w szafki i drabinki.

1 września 1990 roku dyrektorem szkoły został Kazimierz Siwula.

Od września 1991 roku w szkole uczniowie zdobywali wiedzę na następujących kierunkach kształcenia: Liceum Ekonomiczne o specjalizacjach: ekonomika i organizacja przedsiębiorstw oraz finanse i rachunkowość, Liceum Gastronomiczne, Liceum Handlowe, Zasadnicza Szkoła Zawodowa w zawodach: aparatowy przetwórstwa mięsnego oraz sprzedawca.

Od roku szkolnego 1990/91 do szkół wróciła nauka religii. W styczniu 1991 roku szkoła zorganizowała I Międzyszkolny Opłatek Nauczycieli. Zapoczątkowana wtedy tradycja wspólnych spotkań jest kontynuowana.

We wrześniu 1992 roku wicedyrektorem została Anna Chmura. Pełniła tę funkcję w latach 1992 – 1999 oraz 2003 – 2007.

Od roku szkolnego 1992/93 w ofercie szkoły pojawiły się nowe kierunki kształcenia:

1. Liceum Ekonomiczne
   1. Ekonomika i organizacja przedsiębiorstw – 1 oddział
   2. Finanse i rachunkowość – 1 oddział
   3. Liceum Handlowe o specjalności kupiec – 2 oddziały
   4. Technikum Zawodowe
      1. Technologia i organizacja żywienia – 1 oddział
      2. Żywienie zbiorowe – 1 oddział
      3. Zasadnicza Szkoła Zawodowa
         1. Sprzedawca – ½ oddziału
         2. Aparatowy przetwórstwa mięsa – ½ oddziału
         3. Filia Zespołu Szkół Rolniczych w Brzostku – 2 oddziały

Warto dodać, że w 1992 roku szkoła, jako jedna z pięciu szkół w Polsce była inicjatorem i współzałożycielem Ogólnopolskiego Klubu Szkół Handlowych. Obecnie funkcjonuje on pod nazwą Stowarzyszenie Dyrektorów i Nauczycieli Twórczych i Aktywnych Szkół Zawodowych z siedzibą w Bydgoszczy, zrzeszając 37 szkół zawodowych z całej Polski. Od tego też roku na stałe do kalendarza imprez szkolnych wszedł konkurs nazwany Przeglądem Talentów, którego pomysłodawczynią była polonistka – Wirginia Lis.

29 września 1992 roku został zaakceptowany przez Radę Pedagogiczną statut ZSE.

W roku szkolnym 1992/93 zrodziła się idea zorganizowania w czasie Dni Dębicy targów „Wróćmy do polskich produktów”. Jej pomysłodawczynią i wieloletnią koordynatorką była Anna Chmura – wicedyrektor Zespołu Szkół Ekonomicznych. Stroną organizacyjną kierowała Helena Dratewska – kierownik praktycznej nauki zawodu. Każdego roku dębickie zakłady przemysłowe i firmy prezentowały swoją ofertę mieszkańcom miasta i potencjalnym klientom. Najlepszym spośród nich przyznawano nagrody Burmistrza Miasta Dębica oraz Dyrektora Zespołu Szkół Ekonomicznych.

W 1994 roku doszło do pierwszej z planowanych przez dyrektora Siwulę rozbudowy szkoły. Powstało 5 nowych sal lekcyjnych, wśród nich pracownia komputerowa, pracownia gastronomiczna z wyposażeniem oraz siłownia, a także pracownia symulacyjna w sali 21.

W roku szkolnym 1996/97- roku obchodów 60-lecia istnienia w ZSE funkcjonowało 46 oddziałów. W klasach Liceum Handlowego, Ekonomicznego, Technikum Zawodowego, Zasadniczej Szkoły Zawodowej o specjalności sprzedawca i aparatowy przetwórstwa mięsnego uczyło się 1200 młodych ludzi (dla porównania można dodać, że w roku 1945 było ich 200).

W 1996 roku nawiązano współpracę ze Związkiem Hotelowym w Niemczech i 7 absolwentów klasy IVe odbyło 3-miesięczną praktykę w gastronomii niemieckiej. Dzięki temu nie tylko zarabiali, ale również mogli doskonalić umiejętności zawodowe i językowe. Uczniowie ci zostali wysoko ocenieni przez pracodawców niemieckich pod względem przygotowania zawodowego, znajomości języka niemieckiego i otrzymali propozycje pracy. Od tego czasu praktyki w Niemczech cieszą się bardzo dużą popularnością wśród uczniów Ekonomika.

W roku szkolnym 1996/97 doszło również do kolejnej rozbudowy szkoły. By zwiększyć liczbę sal lekcyjnych, zagospodarowano poddasze. W tym celu między innymi wymieniono strop z drewnianego na betonowy. W ten sposób powstało III piętro o powierzchni 132 m² z trzema salami lekcyjnymi i sanitariatami. Zostało ono oddane do użytku 1 lutego 1997 roku. W wyniku tego sytuacja lokalowa szkoły nieco się poprawiła. Nadal jednak nauka w szkole odbywała się od godziny 7¹⁰ na dwie zmiany, a oprócz tego w sobotę. Jedna z nowych sal – 24, po konsultacjach z dyrekcją i rodzicami została wyposażona w 16 maszyn do pisania (w tym 8 elektronicznych), bindownicę, gilotynę, niszczarkę dokumentów i inne urządzenia pomocne w pracy biurowej. W tym samym roku podjęto działania zmierzające do powstania nowoczesnej pracowni symulacyjnej. W celu pozyskania środków finansowych została zawiązana współpraca z „Fundacją Polsko-Niemiecką”, a poprzez nią z „Federalnym Instytutem Kształcenia Zawodowego w Berlinie” (BBIB). W konsekwencji złożono wniosek, opracowany przez Annę Chmurę, Małgorzatę Ognisty, Marię Strzyż, o dotację na realizację projektu pt. „Funkcjonowanie Dydaktycznej Firmy Symulacyjnej w ZSE w Dębicy”. Celem projektu było wyposażenie pracowni symulacyjnej w sali 14 w sprzęt komputerowy, oprogramowanie i instalację sieciową.

W roku szkolnym 1996/97powstał klub Honorowych Dawców Krwi.

W 1998 roku Małgorzata Szyszka i Małgorzata Drozdowska zainicjowały działalność Komisu Podręczników, w prowadzenie którego zaangażowane były uczennice szkoły. Przez 10 lat działalności młodzież miała możliwość wymiany podręczników, co było szczególnie ważne dla uczniów będących w trudnej sytuacji materialnej.

W roku szkolnym 1999/2000 w ofercie edukacyjnej pojawił się nowy typ szkoły – Liceum Techniczne o profilach ekonomiczno-administracyjnym oraz usługowo-gospodarczym.

W roku 1999, gdy dotychczasowa wicedyrektor Anna Chmura została Dyrektorem Wydziału Edukacji Starostwa Powiatowego w Dębicy, funkcję wicedyrektora powierzono Zofii Szafińskiej, która pełniła ją do 2010 roku.

W 2000 roku Zespół Szkół Ekonomicznych po rocznym staraniu został przyjęty do Powiatowej Sieci Szkół Promujących Zdrowie – Rejon Dębica. 28 września 2000 roku szkoła otrzymała Certyfikat Rejonowy, a 5 czerwca 2002 roku Certyfikat Wojewódzki. Celem działań było uświadomienie uczniom i rodzicom, że zdrowie jest największym darem i bogactwem, a propagowanie zdrowego stylu życia to główny czynnik wpływający na nasze zdrowie. „Tworzymy szkołę czystą, bezpieczną i zdrową” to hasło, które obowiązuje od początku przystąpienia placówki do Sieci. Zadania, które realizowane są w szkole to: edukacja zdrowotna społeczności szkolnej, dbanie o bezpieczeństwo uczniów, promowanie zdrowego stylu życia, podejmowanie działań w celu walki z nałogami uzależnieniami, tworzenie klimatu społecznego sprzyjającego satysfakcji z nauki i pracy w szkole. Szkoła Promująca Zdrowie to szkoła dialogu, gdzie wspólne radzenie sobie z problemami daje poczucie bezpieczeństwa i dodaje sił do dalszego działania. Uczy, że „musimy dbać o zdrowie nie dlatego, że jest ono ważne, ale dlatego, że bez zdrowia wszystko inne jest nieważne”.

Od roku szkolnego 2002/2003 w ofercie edukacyjnej pojawiły się klasy Liceum Ogólnokształcącego, które funkcjonowały do 2010 roku, a rok później klasy Liceum Profilowanego o profilach ekonomiczno-administracyjnym oraz usługowo-gospodarczym.

We wrześniu 2002 roku wicedyrektorem ds. wychowawczych została Małgorzata Godycka, zastępując wieloletniego wicedyrektora – Halinę Głowacką.

Pod koniec 2004 roku zrodził się pomysł powołania do życia Stowarzyszenia „Przyjaciół Ekonomika”. 14 stycznia 2005 roku odbyło się zebrania założycielskie, w którym wzięło udział 49 osób, głównie nauczycieli Zespołu Szkół Ekonomicznych. Przyjęto na nim uchwałę o założeniu Stowarzyszenia i jego nazwie, uchwalono Statut oraz dokonano wyboru władz. 2 września 2005 roku Stowarzyszenie zostało wpisane do Krajowego Rejestru Sądowego. Stowarzyszenie „Przyjaciół Ekonomika” działa na rzecz rozwoju Zespołu Szkół Ekonomicznych im. J. Korczaka w Dębicy poprzez wspieranie działań na rzecz edukacji, kultury i sportu oraz pomoc w utworzeniu nowoczesnej bazy dydaktycznej. Jego zadaniem jest współpraca z instytucjami, placówkami badawczymi, sektorem biznesu na rzecz społeczeństwa Powiatu Dębickiego.

27 października 2005 roku w dniu Święta Patrona Zespół Szkół Ekonomicznych rozpoczął obchody jubileuszu 70-lecia swojego istnienia. W roku jubileuszowym nastąpiło poświęcenie sztandaru szkoły. Starania dyrekcji, grona pedagogicznego, uczniów i przyjaciół Ekonomika o zgromadzenie funduszy na zakup sztandaru trwały od października 2005 roku do kwietnia 2006 roku. Po opracowaniu projektu sztandaru rozpoczęły się przygotowania do uroczystości jego poświęcenia. Nastąpiło to 27 kwietnia 2006 roku podczas Mszy świetej koncelebrowanej w kościele pw. Ducha Świętego pod przewodnictwem księdza biskupa Władysława Bobowskiego, w obecności grona pedagogicznego i społeczności uczniowskiej.  Mszę św. koncelebrowali: ks. Józef Leśniowski, ks. Jacek Daniel, ks. Stefan Irla, ks. Jacek Kantor, ks. Henryk Słąba, ks. Andrzej Surowiec. Uroczystego poświęcenia sztandaru dokonał biskup Władysław Bobowski, po czym dyrektor szkoły Kazimierz Siwula przekazał sztandar pocztowi sztandarowemu. Po powrocie z kościoła odbyły się dalsze uroczystości. Po przywitaniu gości dyrektor ZSE przypomniał najważniejsze wydarzenia z życia szkoły. Następnie wszystkie zasłużone dla placówki osoby zostały uhonorowane odznaką „Przyjaciel Ekonomika”, której pomysłodawcą była Małgorzata Drozdowska. Wśród odznaczonych znaleźli się emerytowani oraz czynni nauczyciele, znani absolwenci, przedstawiciele władz miasta, gminy i powiatu, jak również ci, którzy przyczynili się do budowania wizerunku szkoły. Absolwenci Zespołu Szkół Ekonomicznych ze wzruszeniem wspominali lata spędzone w szkole. Na zakończenie odbyła się część artystyczna przygotowana przez młodzież pod kierunkiem Anny Gaj i Grażyny Auguścik.

W roku szkolnym 2008/09 miała miejsce kolejna, tym razem bardzo duża rozbudowa placówki. Powstała nowa część szkoły połączona z budynkiem głównym przewiązką na wysokości pierwszego piętra. Oficjalne oddanie do użytku tego nowego kompleksu dydaktycznego miało miejsce 14 października 2009 roku podczas powiatowych obchodów Dnia Edukacji Narodowej. Uroczystego przecięcia wstęgi i otwarcia nowego budynku dokonali dyrektor szkoły Kazimierz Siwula i Starosta Powiatu Dębickiego Władysław Bielawa. Dzięki tej trzeciej z kolei rozbudowie powierzchnia użytkowa szkoły powiększyła się o 1 475 m². Powstały tu 23 pomieszczenia w tym: hala sportowa z boiskiem o pełnych wymiarach, szatnie, 6 pracowni przedmiotowych, 2 zaplecza na pomoce dydaktyczne, gabinet nauczycieli wf, gabinet higienistki oraz pomieszczenia administracyjne.

Otwarcie nowej części szkoły dyrektor, nauczyciele i wychowankowie Ekonomika powitali z entuzjazmem. Do tej pory uczniowie korzystali z małej sali gimnastycznej na drugim piętrze i niewielkiej szatni. Z powodu dużej liczby uczniów i braku sal lekcyjnych byliśmy zmuszeni najpierw do korzystania z sal katechetycznych Parafii Matki Bożej Anielskiej, a później do wędrówek z ulicy Ogrodowej na ulicę Kościuszki. Tam właśnie na terenie byłej jednostki wojskowej od roku szkolnego 2003/2004 odbywały się zajęcia. Następnie od września 2005 roku część zajęć odbywała się na ulicy Sportowej w budynku po Szkole Podstawowej nr 5 (obecnie II Liceum Ogólnokształcące). Było to duże utrudnienie dla całej społeczności Ekonomika, ze strony dyrektora wymagało dobrej organizacji oraz wyjątkowego talentu i umiejętności zarządzania placówką.

W latach 2008 – 2011, w ramach działania: Podniesienie atrakcyjności i jakości szkolnictwa zawodowego, realizowane były dwa projekty unijne Kuźnia Umiejętności i Kuźnia Umiejętności II. Autorkami i osobami realizującymi projekty były Małgorzata Szyszka, Małgorzata Drozdowska i Dorota Falarz. Środki pozyskane z Europejskiego Funduszu Społecznego umożliwiły zdobycie nowych kwalifikacji i umiejętności zawodowych 360 uczestnikom oraz wyposażenie pracowni w nowoczesny sprzęt (m.in. urządzono pracownię kelnerską w sali 26). Zakupiono: meble, ekspres ciśnieniowy, zmywarkę, zastawę stołową, sztućce, serwety i obrusy).

W latach 2002 – 2010 pracę zawodową w szkole zakończyło wielu zasłużonych nauczycieli – Janina Buszek i Kazimiera Mycek (2002), Halina Lichwała, Halina Głowacka oraz Wirginia Lis (2003), Irena Długosz (2006), Halina Poniewierska (2007), Alicja Bujak (2008), Helena Dratewska i Ferdynand Kłósek (2009), Zofia Pieniążek i Anna Gaj (2010).

25 czerwca 2010 roku podczas uroczystości zakończenia roku szkolnego nastąpiło pożegnanie dotychczasowego dyrektora Zespołu Szkół Ekonomicznych Kazimierza Siwulę, tak bardzo zasłużonego dla rozwoju tej placówki oświatowej i wychowawczej.

SZKOŁA WSPÓŁCZEŚNIE

1 września 2010 roku kierowanie placówką objął Krzysztof Górecki.

Z inicjatywy nowego dyrektora w roku szkolnym 2011/12 wprowadzono w Zespole Szkół Ekonomicznych nowy kierunek kształcenia – technik organizacji reklamy, który był odpowiedzią na potrzeby współczesnego rynku pracy i spotkał się z zainteresowaniem w środowisku lokalnym. Szkoła nawiązała współpracę z Uniwersytetem Ekonomicznym w Krakowie, Wyższą Szkołą Zarządzania i Informatyki w Rzeszowie, Wyższą Szkolą Prawa i Administracji w Rzeszowie, Szkołą Zawodową w Podhorcach na Ukrainie i Akademią Hotelową w Bardejowie na Słowacji oraz Wyższą Szkołą Zawodową w Tarnowie. Szkoła realizuje zadania przyjęte w programie wychowawczym i profilaktycznym. W podejmowanych przez dyrektora Krzysztofa Góreckiego działaniach wychowawczych duży nacisk kładzie się na eliminowanie zagrożeń i poprawę bezpieczeństwa młodzieży. Powołany został Zespół ds. udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej uczniom.

W roku szkolnym 2010/11 szkoła była organizatorem powiatowej konferencji dla dyrektorów, pedagogów, nauczycieli i pracowników poradni psychologiczno-pedagogicznej nt. „Sytuacje sprzyjające uzależnieniom dzieci i młodzieży od alkoholu i środków uzależniających w środowisku lokalnym”, zaś w roku szkolnym 2013/14 uzyskała certyfikat Bezpiecznej Szkoły.

W latach 2010 – 2016 wykonano w szkole remont pieca CO. Na korytarzu szkolnym pojawiły się gabloty eksponujące puchary zdobyte przez młodzież naszej szkoły w konkursach i zawodach sportowych. Powstała kolejna nowoczesna pracownia gastronomiczna, a najstarszą pracownię wyremontowano i wyposażono w nowe meble, rozbudowano monitoring, zakupiono oprogramowanie do pracowni szkolnych, zmodernizowano sieć komputerową poprzez utworzenie sieci bezprzewodowej Wi–Fi.

W latach 2012 – 2014, w ramach działania: Podniesienie atrakcyjności i jakości szkolnictwa zawodowego, realizowany był projekt unijny Podkarpacie stawia na zawodowców, który w naszej szkole prowadziły Małgorzata Ognisty i Joanna Chwał. Pozyskane środki umożliwiły zdobycie nowych kwalifikacji i umiejętności zawodowych 608 uczestnikom oraz wyposażenie pracowni w nowoczesny sprzęt. Powstały 3 specjalistyczne pracownie dla zawodów technik ekonomista, technik handlowiec i technik organizacji reklamy oraz gabinet doradcy zawodowego. W celu usprawnienia funkcjonowania placówki oświatowej wdrożono dziennik elektroniczny i zarządzanie przy pomocy technologii informacyjnej (zastosowano jednolite oprogramowanie w księgowości, sekretariacie, kadrach, płacach i organizacji pracy szkoły). W tym czasie doposażono 4 sale w tablice interaktywne i rzutniki, a 5 sal w rzutniki multimedialne. Młodzież zyskała boisko wielofunkcyjne z nawierzchnią tartanową.

Zgodnie z Regulaminem nagradzania w Zespole Szkół Ekonomicznych im. Janusza Korczaka w Dębicy od 2011 roku przyznawana jest statuetka i tytuł „Pracownik Roku”. W kolejnych latach wyróżnienie to otrzymali: 2011 – Wojciech Szerszeń, 2012 – Teresa Matusik, 2013 – Tadedusz Godek, 2014 – Danuta Moszczyńska, 2015 – Alicja Lipa, 2016 –Małgorzata Godycka.

W okresie najnowszej historii szkoły swoją pracę zawodową zakończyły zasłużone nauczycielki Anna Chmura – długoletni wicedyrektor (2011), Ewa Gołąb (2011), Urszula Winiarska (2015). W 2015 roku po 40 latach pracy odszedł na emeryturę Tadeusz Godek znany wielu pokoleniom uczniów i nauczycieli woźny szkolny.

W roku 2016 Polska Akcja Humanitarna nadała naszej placówce tytuł „Szkoła, która niesie pomoc”.

Na rok 2016 przypadł jubileusz 80-lecia szkoły. Jego obchody zostały zainaugurowane 14 października 2015 roku. Urodziny uczciliśmy organizacją wielu konkursów i turniejów, nadając im uroczystą oprawę. Były wśród nich XI Międzyszkolny Konkurs Matematyczno-Informatyczny, X Powiatowy Konkurs „Cywilizacja miłości”, VI Powiatowy Konkurs Języka Niemieckiego dla szkół gimnazjalnych, XI Powiatowy Konkurs Wiedzy o Krajach Anglojęzycznych ph. „Zdrowy styl życia”, XV Turniej Wiedzy o Bankowości i Rynku Kapitałowym, V Konkurs „Wielkanoc na polskim stole”, XII Konkurs Modeli Redukcyjnych oraz gra miejska – TROPY DĘBICKIEGO EKONOMIKA, podczas której 5-osobowe zespoły gimnazjalistów wędrowały po mieście, rozwiązując podane zadania i zdobywając kolejne punkty.

W roku jubileuszu 80-lecia podczas uroczystości zakończenia roku szkolnego 2015/16 odbyło się wzruszające pożegnanie przechodzących na emeryturę zasłużonych nauczycieli- Alicji Lipy, Barbary Pająk, Małgorzaty Stawarz i Zofii Szafińskiej.