20 kwietnia 2022r. uczniowie klas pierwszych i ich starsi koledzy z klasy 2a, pod opieką swoich wychowawców wybrali się na wycieczkę do Teatru im. Ludwika Solskiego w Tarnowie, na spektakl pt. ,,Zbrodnia i kara”. Celem wycieczki było rozbudzenie zainteresowania sztuką teatralną poprzez bezpośredni kontakt z teatrem i aktorami.

„Zbrodnia i kara” wg Fiodora Dostojewskiego w reż. Macieja Podstawnego, zrobiła na wszystkich bardzo duże wrażenie. Dyskusje na temat spektaklu i jego interpretacji trwały całą drogę powrotną do Dębicy i nie cichły nawet następnego dnia.

Młodym widzom podobały się przede wszystkim nowoczesne zabiegi wykorzystane w spektaklu:

• Sposób przedstawienia się aktorów, czyli:  „Nazywam się Matylda Baczyńska i gram w tym przedstawieniu Sonię”, „nazywam się Kamil Urban i gram Raskolnikowa”, „nazywam się Tomasz Wiśniewski i gram Marmieładowa” itd.
• Muzyka, która rozbrzmiewała ze znajdującego się na scenie fortepianu przemawiała do słuchaczy w jak najbogatszej formie i pomagała w interpretacji scen symbolicznych. Ułatwiała widzom przeżywanie wspólnie z aktorami odgrywanych przez nich ról.
• Nieustannie włączona kamera na scenie i ekran na ścianie z boku, wyznaczały odpowiedni kierunek patrzenia, interpretowania scen, ale ich zadaniem było również skupienie uwagi widza na danym aktorze lub rekwizycie.
• Nowoczesna scenografia, którą tworzyły trzy ogromne szafy bez drzwi.  W czasie spektaklu aktorzy kręcili nimi na wszystkie strony. W nich znajdowały się poszczególne miejsca akcji. Cała scena bogata była w kolory i ciekawe graffiti, które dla uważnego widza stanowiło nie tylko atrakcję wizualną, ale było nieszablonowym przekazem, sugerującym miejsce akcji. Została ona bowiem przeniesiona z XIX – wiecznego Petersburga do zbankrutowanego miasta Detroit.

Reżyser postawił w sztuce wiele pytań: czy zbrodnia Raskolnikowa jest największą i na pewno jedyną zbrodnią opisaną w powieści, czy Raskolnikow jest świętym i szlachetnym filozofem, który zbłądził, czy ofiarą drastycznych nierówności społecznych, skrajnego ubóstwa i poniżającego większość ludzi systemu ekonomicznego? I wreszcie, ile w każdym z nas jest Raskolnikowa.

W spektaklu pojawiło się również wiele odniesień do wydarzeń ostatnich czasów, które jednak zostały przedstawione językiem ezopowym. Cieszy mnie jednak fakt, że nasi uczniowie trafnie zrozumieli, to co zostało przez reżysera zakamuflowane i nie wypowiedziane wprost przez aktorów.

Wszyscy spędzili w teatrze wyjątkowe chwile, które pozostaną na długo w ich pamięci. Brawa i owacje na zakończenie spektaklu były wyrazem uznania dla gry aktorów.

 

Zadowoleni i pełni wrażeń udaliśmy się na krótki spacer po ulicy Wałowej, aby kolejno podziwiać Seminarium Duchowne w Tarnowie, I Liceum Ogólnokształcące im. Kazimierza Brodzińskiego, pomnik Władysława Łokietka, Ławeczkę Poetów z rzeźbami przedstawiającymi znanych literatów: Agnieszkę Osiecką, Zbigniewa Herberta, Jana Brzechwę, przy której odbyła się sesja zdjęciowa.

Do Dębicy wróciliśmy pełni refleksji i zadumy na tematy poruszone w sztuce, ale również pełni energii, której użyczyło nam wiosenne słońce.

 

Beata Szypułka